بررسی ترتیب مقیاس مکانی و اثر آن بر مدیریت حوزه های آبخیز

مقیاس مکانی بحثی موردتوجه در تحقیقات محیطی سال های اخیر بوده است. در این بین اثرات متفاوت مقیاس بر پدیده ها و فرآیندهای محاط شده و شناخت آن ها چالشی اساسی در بررسی فرآیندهای محیطی محسوب می شود. لذا این تحقیق با بررسی مفاهیم بنیادین مرتبط با مقیاس و ارتباط آن ها با جنبه های عملیاتی و کاربردی این مفهوم در فن آوری سامانه ی اطلاعات جغرافیایی تلاش کرده است، وجود رابطه ی مرتّب مکانی بین اندازه ی کارتوگرافیک نقشه های توپوگرافی و محتوای اطلاعاتی آن ها را مورد آزمون قرار دهد. از این رو ابتدائاً مبانی ریاضی مرتبط مرور شده است و سپس وجود ترتیب مقیاس مکانی در خروجی نقشه ی شیب، با اخذ و بررسی الگوریتم شیب در نرم افزار arcgis9.3 ، مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور از نقشه های شیب رستری تهیه شده از نقشه های رقومی ارتفاع در دو مقیاس (1:50000 و 1:25000) با دو پیکسل سایز (10و100)، در چهار نقطه ی مختلف از نقشه استفاده شده است. سپس همسایگی های 3*3 و ارقام مربوط به هر پیکسل در هر کدام از نقشه ها برداشت و در الگوریتم شیب جایگذاری شدند و سپس نتایج حاصل از آن جهت برآورد تغییرات شیب در دیفرانسیل کلّ معادله ی شیب قرار داده شد. میزان دیفرانسیل کلّ نتیجه شده در هیچ یک از حالات مذکور صفر نگردید که می تواند مبیّن وجود عدم ثبات در تغییرپذیری نقشه های شیب باشد و به بیانی کاربردی، تغییر مقیاس هندسی نقشه ها نه-تنها حجم و اندازه ی اطلاعات در دسترس بلکه درک و دریافت از آن ها را نیز کاملاً تحت تأثیر قرار می دهد. درانتها پیشنهاد شده است که انتخاب مقیاس کارتوگرافیک نقشه ها در مراحل مختلف مطالعاتی تنها بر مبنای ترتیب کارتوگرافیک آن ها نباشد و تحقیقات آتی بر تعیین چگونگی دست یابی به مقیاس بهینه متمرکز شود.